Ο Τζελανί παντρεύτηκε γυναίκα από διαφορετική φυλή. Για να μην τους σκοτώσουν, έφυγαν κρυφά από την πατρίδα τους. Με τα πόδια -με κάθε τρόπο- έφτασαν, μήνες μετά, σε ένα ποτάμι. Άλλοι, για να το περάσουν, πεθαίνουν· κι άλλοι μπαίνουν κολυμπώντας στην Ευρώπη. Όμως, στην πρώτη ευρωπαϊκή χώρα, την Ελλάδα, βρέθηκαν -με τα παιδιά τους- άστεγοι και αποκλεισμένοι χωρίς να μπορούν να πάνε ούτε μπρος ούτε πίσω. Η μόνη λύση είναι να φτάσουν παράνομα στη Γερμανία, λένε οι διακινητές. Δεν υπάρχουν άλλα χρήματα για να περάσει ολόκληρη η οικογένεια. Ο Τζελανί, αντιμέτωπος με αυτό το δίλημμα, πρέπει να αποφασίσει. Αν φύγει ένα από τα παιδιά ασυνόδευτο και φτάσει σώο, θα καταφέρει να τραβήξει κοντά του και την υπόλοιπη οικογένεια. Τα παιδιά του θα μάθουν με βίαιο τρόπο πώς βρίσκει κανείς τον πλανήτη του ή πώς τον στήνει εξαρχής. Και αν η Γερμανία είναι πραγματικά η λύση ή ένας νέος εφιάλτης.

Μπορεί το θέατρο να γίνει τρόπος εκπαίδευσης και επανένταξης για τους ανήλικους φυλακισμένους που δεν έχουν καμιά ελπίδα να ξεφύγουν από την παραβατικότητα;
Σε μια φυλακή ανηλίκων οι κρατούμενοι ανεβάζουν τη ζωή τους στη σκηνή και γίνονται πρωταγωνιστές μιας ταινίας που για τέσσερα χρόνια προσπαθεί να ακυρώσει τους περιορισμούς και τα εμπόδια ενός «σωφρονιστικού» ιδρύματος.

Γυναίκες με ανήλικα παιδιά κι άλλες σε κατάσταση εγκυμοσύνης, ασυνόδευτες, διωγμένες για πολιτικούς λόγους από τις χώρες τους, βρίσκουν καταφύγιο σε έναν ξενώνα στη Συγγρού όπου μια ομάδα ειδικών τις βοηθάει να ενταχθούν και να αναζητήσουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους που βρίσκονται διασκορπισμένα σε άλλες χώρες. Οι γυναίκες αυτές, που δεν είχαν άλλη επιλογή πέρα από την εξορία, βρίσκουν στον ξενώνα την αναγκαία υποστήριξη για να προσδιορίσουν το μέλλον τους σε μια άγνωστη ήπειρο με νόμιμους τρόπους.

Μια φυλακή μετατρέπεται σε φωτεινό διάλειμμα σε μια δύσκολη ζωή όταν μια ομάδα καθηγητών αποφασίζει να ιδρύσει σχολείο στη φυλακή ανηλίκων Αυλώνα με αποτέλεσμα η γνώση και ο πολιτισμός να εισβάλλουν στις ζωές παιδιών όπου δε θα είχαν με κανένα άλλο τρόπο πρόσβαση. Τα χρόνια της κράτησης γίνονται χρήσιμη αναλαμπή στη ζωή ανθρώπων που μεγαλώνουν αποκλεισμένοι από στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα και καταδικασμένοι στην παραβατικότητα. Μέσα στο σχολείο των φυλακών βρίσκουν τα εφόδια για την επανεκκίνηση. Θα τα καταφέρουν;

Το ντοκουμέντο και η πραγματικότητα γίνονται θεατρική παράσταση και αληθινοί ήρωες γίνονται οι “πρωταγωνιστές” της ίδιας της ζωής τους στη σκηνή διεκδικώντας μια καλύτερη προοπτική. Πρωταγωνιστές στο θέατρο ντοκιμαντέρ είναι οι κάτοικοι του Λυγουριού που αποτυπώνουν μέσα από τις αφηγήσεις τους στη σκηνή την ιστορία του Φεστιβάλ της Επιδαύρου μαζί με κάποιες σοβαρές αμφιβολίες για το θεσμό και οι υπάλληλοι του ΟΣΕ που ανακαλύπτουν τη σημασία του σιδηροδρόμου στη ζωή τους και στην ιστορία του νεοελληνικού βίου.

Ένα αδέσποτο, κακοποιημένο, βαριά άρρωστο, με τρία πόδια, παρατημένο σε μια βιομηχανική έρημο στον Ασπρόπυργο, ένας σύλλογος από το Λονδίνο που φροντίζει τα αδέσποτα της Ελλάδας, μια ομάδα νέων εθελοντών που περιπολούν τον Ασπρόπυργο περιθάλποντας αδέσποτα ζώα είναι οι ήρωες της ταινίας σε μια εφιαλτική περιοχή, κολαστήριο για πολλά παρατημένα ζώα. Υπάρχει τρόπος το άρρωστο κυνηγετικό με τα τρία πόδια να βρεθεί υιοθετημένο και υγιές, να τρέχει στα λιβάδια του Έσσεξ; Γιατί τα αδέσποτα από την Ελλάδα, τα Greekies, είναι τόσο δημοφιλή για υιοθεσίες στο εξωτερικό; Σ’ ένα απροσδόκητο φινάλε, η ταινία ψάχνει να βρει αν υπάρχει ελπίδα για τους καταδικασμένους σκύλους αλλά και για μια καταδικασμένη περιοχή δίπλα στην Αθήνα.
Μια κινηματογραφική αλληγορία όσων συμβαίνουν τα τελευταία 7 χρόνια στην Ελλάδα βασισμένη σε αληθινές ιστορίες που διαδραματίζονται σε γειτονιές “αόρατες” γύρω από την Αθήνα, τις οποίες συχνά αγνοούν και οι Αθηναίοι και οι τουρίστες. Οι ιστορίες αυτών των αδέσποτων ζώων αποτυπώνουν με ακρίβεια κινηματογραφικά όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα της κρίσης και κινητοποιούν (ή τροφοδοτούν με παραδείγματα) μια φιλοζωική από Λονδίνο, που βρέθηκε τυχαία εκεί, να ξεκινήσει μια πανευρωπαϊκή εκστρατεία με στόχο την πολιτική αφύπνιση όσων ζουν “προστατευμένοι” και αποκλεισμένοι σε μεγαλουπόλεις.

Έξι Έλληνες ανεβάζουν τις αληθινές τους ιστορίες στη σκηνή και αναρωτιούνται αν πρέπει να φύγουν ή να μείνουν στην Ελλάδα της κρίσης, ένας Γερμανός προσπαθεί να καταλάβει τι φταίει και όλοι μαζί επιχειρούν ένα νέο είδος θεάτρου που μετατρέπει το ντοκουμέντο σε παράσταση. Ο κινηματογραφικός φακός παρακολουθεί τις αληθινές ζωές των ηρώων στο Βερολίνο και στην Αθήνα και εμπλέκεται μαζί με τους θεατές της παράστασης στις πραγματικές ιστορίες των πρωταγωνιστών που υποδύονται τους εαυτούς τους στη σκηνή. Τελικά θα μείνουν ή θα φύγουν;

“…Βγαίνεις στο προαύλιο. Στο ένα παγκάκι κάποιοι κρατούμενοι συζητάνε για το πώς θα παρανομήσουν, όταν θα βγούνε, δίχως να τους πιάσουν. Στο άλλο μιλάνε για πρέζα, στο παρ’ άλλο μιλάνε για τα καλάσνικοφ και ξαφνικά διακρίνεις εκεί πέρα πίσω, έναν τεράστιο Λιθουανό μαζί με κάνα-δυο παραπλήσιους τύπους να παίζουνε σκάκι…” αφηγείται ένας κρατούμενος δάσκαλος μουσικής στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα.
Υπάρχει στην αληθινή ζωή μια δεύτερη ευκαιρία; Ένας έφηβος από τη Λιθουανία βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές ανηλίκων μιας άγνωστης χώρας που δεν έχει ξαναδεί, ούτε μιλάει τη γλώσσα της. Ή θα μείνει στο κελί του παραιτημένος ή θα βρει τρόπο να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του. Στο σχολείο της φυλακής θα προσπαθήσει να μάθει ελληνικά, να ανακαλύψει τα κρυμμένα ταλέντα του κι ίσως μια μέρα να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο. Θα τα καταφέρει;
Για 3 χρόνια μέσα από τη φυλακή παλεύει να πετύχει αυτούς τους άπιαστους στόχους καθώς η κάμερα αποτυπώνει την αγωνία του να ξαναρχίσει τη ζωή του από την αρχή.

Ένας Έλληνας μηχανικός, ο Ανδρέας Ραπτόπουλος ψάχνει, ταξιδεύει και ανακαλύπτει νέες εφαρμογές που δίνουν λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Σε ένα πανεπιστήμιο στους χώρους της ΝASA, το Singularity University, που οργανώνει ένας άλλος Έλληνας της διασποράς, ο Πήτερ Διαμάντης, καταφέρνει να πραγματοποιηθεί ένα ουτοπικό όνειρο: ο Ραπτόπουλος, πρώτος, κατασκευάζει drones για ειρηνικό στόχο ως τρόπο ενίσχυσης τριτοκοσμικών πληθυσμών και πόλεων που αποκλείονται λόγω καιρικών συνθηκών και φτώχειας. Μια πορεία που ξεκινάει από το Πολυτεχνείο, φτάνει στο Λονδίνο και καταλήγει στο Σαν Φρανσίσκο, το Silicon Valley, την Amazon και τέλος στα δύσβατα βουνά της Μογγολίας δημιουργώντας ένα νέο δίκτυο μεταφοράς κι επικοινωνίας που δεν είναι πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Άνεργοι Έλληνες που ψάχνουν τον τρόπο να προωθήσουν τη δουλειά τους στο εξωτερικό, φτάνουν στο Silicon Valley. Πετυχημένοι Έλληνες της Καλιφόρνιας τους υποστηρίζουν και τους καθοδηγούν τροφοδοτώντας παράτολμα όνειρα και παράξενες ιδέες που δημιουργούν τις νέες εταιρείες. Κάποιες γίνονται ανάρπαστες από κολοσσούς, όπως η Google, και οι δημιουργοί τους τις παρουσιάζουν στον φακό αποτυπώνοντας όλη τη διαδικασία και περιγράφοντας τη σχετική τεχνογνωσία απενοχοποιώντας την αποτυχία και δίνοντας ουσιαστικό νόημα στην καινοτομία.

Βρέθηκαν άστεγοι σε μια πόλη που δεν ξέρει πως να τους βοηθήσει. Οι άνεργοι «νεόπτωχοι» της χώρας μας δεν έχουν καμιά ελπίδα. Ένας τέως άστεγος, ο Τζον Μπερντ, και το περιοδικό αστέγων που ξεκίνησε στο Λονδίνο είναι η αφετηρία και μέσα από τις οδηγίες του η ταινία παρακολουθεί τον Χρήστο Αλεφάντη και την ομάδα του να στήνουν τη βάση για την ελληνική «Σχεδία». Ο φακός καταγράφει την εκτύπωση του πρώτου τεύχους μαζί με την αγωνία αν θα πετύχει το εγχείρημα ώστε να μπορεί ένας αποκλεισμένος να ξαναβρεί σπίτι, δουλειά νόμιμη, να σπουδάσει και να διεκδικήσει ξανά τη θέση του μέσα στην κοινωνία που τον έχει διώξει.

Μια ομάδα ποδοσφαίρου, αντιπροσωπεύει την Ελλάδα σε μια παγκόσμια ποδοσφαιρική διοργάνωση και παίρνει το βραβείο ήθους: είναι η Εθνική Ελλάδας Αστέγων που αγωνίζεται στην Πολωνία με άλλες ομάδες αστέγων από όλο τον κόσμο, όπως η ομάδα της Ινδονησίας που αποτελείται από φορείς HIV. Η ταινία παρακολουθεί τους άστεγους παίκτες να ταξιδεύουν για πρώτη φορά στο εξωτερικό, να βάζουν γκολ, να τρώνε γκολ, και να αποδεικνύουν πως το ποδόσφαιρο, η κοινωνικοποίηση και η αποδοχή μπορεί να γίνουν σημαντικά «όπλα» για να διαχειριστεί κανείς τις δυσκολίες μιας ζωής όταν μοιάζει σε αδιέξοδο και αναζητάει τρόπους για να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό αποκλεισμό.